Er werd al deels geantwoord op vraag 2.
Dit luidde dat deze kinderen zelf de keuze maken om aan topsport te doen. Dit artikel geeft weer dat sommige kinderen dit zelf niet kiezen.
De helft van de ouders werd positief geëvalueerd, zeker wat betreft financiële en praktische steun, maar zowat een derde van de ouders werd beschouwd als schadelijk voor de kinderen. De meest voorkomende problemen waren excessieve nadruk op winnen, onrealistische verwachtingen koesteren, het kind constant kritiek geven en overdreven pamperen. De coaches zeiden zelf het zwaarst te tillen aan de druk om te winnen, constante kritiek en een gebrek aan emotionele standvastigheid. "Dat stellen we hier ook vast: ouders hebben vaak te hoge verwachtingen bij de prestaties van hun kind en drijven het zo ver over de top", aldus van den Auweele.
Wie droomt niet van een zoon die topatleet is? Dat is nu net waar het schoentje wringt volgens Van den Auweele: "Men beweert altijd dat het de wens van het kind is, maar een kind kiest niet voor een sport: het komt er als een soort vanzelfsprekendheid in terecht. Heel vaak zien we ouders die eigenlijk vooral hun eigen verwachtingen willen waarmaken. En naarmate het kind beter presteert, wordt de druk hoger."
Maar ook de coaches gaan volgens Van den Auweele lang niet vrijuit. "De reactie van de trainer op overbeschermende ouders nu is ze te verwijderen, maar dat is een verkeerde aanpak. Als puntje bij paaltje komt, kiest het kind voor zijn ouders. Men zou veel beter de ouders sturen in hun gedrevenheid en actief deel laten uitmaken van de training, zij het op hun terrein. Dat van de voeding, bijvoorbeeld."
Bron:
De Gendt,T.'Een derde van ouders topsporters heeft slechte invloed op kind'.De Morgen online, 2006-05-16,(www.demorgen.be)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten